تو راه برگشت یک خانمی رو دیدم که شدت آرایشش توجهم رو جلب کرد. موهای بلوند با کلی کرم پودر و رژگونه غلیظ با خط چشم بلند و مشکی با مژهایی که از یک فرسخی معلوم بود فیکه با رژلب زرشکی مایل به مشکی و سایه چشم دودی... بماند که شاک شدم تو نگاه اول از دیدنش, ولی بعدش بیشتر دلم سوخت واسش. آخه اگه هر روز همینجوری باشه که دیگه هیچی از پوستش نمیمونه!
چقدرم تعداد اینجور آدما زیاد شده!
دو ماه پیش وقتی داییم بعد 10 سال با دخترش اومده بودن ایران, یک شب با دختر داییم رفتیم دور دور. یهو برگشت گفت اینجا کجاست! فکر کردم اسم خیابون رو داره میپرسه.گفتم اینجا خیابون وزیری هستش اون هم میدون محسنی میشه اسمش. گفت دخترای بدکار اینجان؟ گفتم چمیدونم... رفتیم سمت میدون کتابی. باز گفت مکانشون چقد طولانیه... کفتم مکان چی؟ جو میدیا, مکان کجا بود! گفت بابا قیافه ها رو نگا... دیگه چطوری خودشونو معرفی کنن تو بفهمی؟ گفتم لنا بیخیال, اینجا مدل لباس و مدل آرایش زیاد ملاک نیست, همه اینا که بد نیستن, فقط چون راه دیگه ای واسه نشون دادن خودشون ندارن, اینجوری توجه ها رو میخرن. باورش نمیشد که نمیشد. میگفت آدمای معمولی اینجوری آرایش نمیکنن, اینا دارن نخ میدن...
حالا ایناش هیچی, من میگم چرا به جای آرایش, دخترای ایرانی فکر پوست و هیکلشون نیستن؟! من آخرین باری که آرایش کامل داشتم واسه آخرین باری بود که مراسم جشن دعوت بودم. تو روزهای عادی فقط حواسم به کرم ضدآفتابم هستش و ی خط چشم خیلی ملایم.
چه خبره این همه آرایش این روزا!!! بیخیال بابا... آدم وحشت میکنه یک سری آرایش ها رو میبینه...
بیاین یکم فکر داشتن پوست سالم و هیکل مناسب باشیم.